Wspólnota Mesjańska

2. Porządek ustanowiony przez Boga 1 Kor. 11,3

1 Kor. 11,3 „A chcę, abyście wiedzieli, że głową każdego męża jest Pomazaniec, a głową żony mąż, a głową Pomazańca Bóg.”

Jest tu przedstawiony trójstopniowy podział Bóg – Pomazaniec – mężczyzna. Każdy jest głową dla kogo innego. Bóg jest głową Pomazańca, Pomazaniec jest głową mężczyzny, a mężczyzna jest głową kobiety. Jest w tym wyrażony pewien porządek. Bóg jest Bogiem porządku i wprowadził go już podczas aktu stworzenia, gdyż wcześniej ziemia była „pustkowiem i chaosem” (1 Mojż. 1,2). Świat który znamy (materia), sam z siebie dąży do coraz większego nieuporządkowania. Natomiast wolą Boga jest harmonia i uporządkowanie. Dlatego też czytamy, że stworzył On cały świat według pewnego porządku. Ten porządek widzimy także w wielu innych dziedzinach:

Rzym. 13,1-2 „(1) Każdy człowiek niech się poddaje władzom zwierzchnim; bo nie ma władzy, jak tylko od Boga, a te, które są, przez Boga są ustanowione. (2) Przeto kto się przeciwstawia władzy, przeciwstawia się Bożemu postanowieniu; a ci, którzy się przeciwstawiają, sami na siebie potępienie ściągają.”

Jest tu mowa o poddaniu się władzom cywilnym danego kraju i o tym, że ta władza jest ustanowiona przez Boga. Bóg ustanowił pewien porządek wśród ludzi, aby ludzie mogli funkcjonować. Każdy jest odpowiedzialny za coś innego i każdy ma inną funkcję. Musi być ktoś kto będzie przestrzegał porządku, ścigał zło (nie na próżno władza miecz nosi), zabiegał o nasze dobro. Bóg nakazuje nam, abyśmy przyjmowali ustanowiony przez niego porządek i oddawali każdemu to co się mu należy. Także mesjańskie zgromadzenia powinny odbywać się według pewnego porządku, nie może na nich panować chaos lub zamieszanie:

1 Kor. 14,33 „albowiem Bóg nie jest Bogiem nieporządku, ale pokoju. Jak we wszystkich zborach świętych”

1 Kor. 14,40 „a wszystko niech się odbywa godnie i w porządku”

Kol. 2,5 „Bo chociaż ciałem jestem nieobecny, to jednak duchem jestem z wami i raduję się, widząc, że jest u was ład i że wiara wasza w Pomazańca jest utwierdzona.”

Podobnie Bóg ustanowił swój porządek odnośnie zmartwychwstania:

1 Kor. 15,22-24 „(22) Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Pomazańcu wszyscy zostaną ożywieni. (23) A każdy w swoim porządku: jako pierwszy Pomazaniec, potem ci, którzy są pomazańcowi w czasie jego przyjścia, (24) potem nastanie koniec, gdy odda władzę królewską Bogu Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc.”

Tak więc we wszystkich dziedzinach Bóg ustanowił porządek i również ma to miejsce w relacji Boga z człowiekiem oraz w małżeństwie. Choć mężczyzna i kobieta są równi przed Bogiem to jednak mają inne funkcje i inne role do spełnienia. Rolą mężczyzny jest bycie głową, odpowiedzialność za rodzinę, podejmowanie decyzji, pielęgnowanie i miłowanie żony tak jak Pomazaniec umiłował zgromadzenie wierzących, wydając za niego samego siebie. Natomiast rolą żony jest, aby była uległa swemu mężowi i szła w kierunku wytyczonym przez męża dla tej rodziny, a także, aby wydała na świat potomstwo, karmiła je i opiekowała się nim:

Ef. 5,22-33 „(22) Żony, bądźcie uległe mężom swoim jak Panu, (23) bo mąż jest głową żony, jak Pomazaniec głową zgromadzenia, ciała, którego jest Zbawicielem. (24) Ale jak zgromadzenie podlega Pomazańcowi, tak i żony mężom swoim we wszystkim. (25) Mężowie, miłujcie żony swoje, jak i Pomazaniec umiłował zgromadzenie i wydał zań samego siebie, (26) aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo, (27) aby sam sobie przysposobić zgromadzenie pełne chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby było święte i niepokalane. (28) Tak też mężowie powinni miłować żony swoje, jak własne ciała. Kto miłuje żonę swoją, samego siebie miłuje. (29) Albowiem nikt nigdy ciała swego nie miał w nienawiści, ale je żywi i pielęgnuje, jak i Pomazaniec zgromadzenie, (30) gdyż członkami ciała jego jesteśmy. (31) Dlatego opuści człowiek ojca i matkę, i połączy się z żoną swoją, a tych dwoje będzie jednym ciałem. (32) Tajemnica to wielka, ale ja odnoszę to do Pomazańca i zgromadzenia. (33) A zatem niechaj i każdy z was miłuje żonę swoją, jak siebie samego, a żona niechaj poważa męża swego.”

1 Tym. 2,14-15 „(14) I nie Adam został zwiedziony, lecz kobieta, gdy została zwiedziona, popadła w grzech; (15) lecz dostąpi zbawienia przez macierzyństwo, jeśli trwać będzie w wierze i w miłości, i w świątobliwości, i w skromności.”

1 P. 3,7 „Podobnie wy, mężowie, postępujcie z nimi z wyrozumiałością jako ze słabszym rodzajem niewieścim i okazujcie im cześć, skoro i one są dziedziczkami łaski żywota, aby modlitwy wasze nie doznały przeszkody.”

J. 16,21 „Kobieta, gdy rodzi, smuci się, bo nadeszła jej godzina; lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta o udręce gwoli radości, że się człowiek na świat urodził.”

O tym porządku w małżeństwie wysłannik Paweł wspomina w pewnym celu. Nauczanie Pawła na temat relacji męża i żony znajdujemy w Liście do Efezjan lub innych miejscach Pism Mesjańskich. Tutaj Paweł chce natomiast pokazać prawdę duchową, która przekłada się na nasze postępowanie, zarówno w codziennym życiu jak i podczas zgromadzenia wierzących. Tak więc przypomnienie o porządku ustanowionym przez Boga ma tu duże znaczenie. Co przez ten porządek w małżeństwie Paweł chce wyrazić widzimy z kolejnych wierszy omawianego fragmentu.

Rafał Kowalewski

Spis treści:

1) Wstęp – wezwanie do naśladowania 1 Kor. 11,1-2 – zobacz

2) Porządek ustanowiony przez Boga 1 Kor. 11,3 – zobacz

3) Nakrycie głów podczas modlitwy i prorokowania 1 Kor. 11,4-6 – zobacz
…a) Zalecenie Pawła – choć proste, to często odrzucane
…b) Mężczyźni i mężowie, kobiety i żony
…c) Każdy i każda
…d) Modlitwa i prorokowanie
…e) Hańba
…f) Zalecenie dotyczy zarówno kobiet jak i mężczyzn
…g) Niewierzący partner
…h) Ostrzyżona i ogolona
…i) Czym jest nakrycie głowy

4) Stopniowanie chwały i jej duchowe konsekwencje 1 Kor. 11,7-9 – zobacz
…a) Zakrywanie oblicza przez osobę „wyższą”
…b) Zakrywanie oblicza przez osobę „niższą”
…c) Nakrycie głowy, a nie oblicza

5) Oznaka uległości i wzgląd na posłańców 1 Kor. 11,10 – zobacz
…a) Oznaka uległości
…b) Wzgląd na posłańców (aniołów)

6) Równość i odmienność oraz długość włosów 1 Kor. 11,11-15 – zobacz
…a) Równość i odmienność
…b) Porównanie nakrycia głowy z włosami i różnica między płciami
…c) Czemu to nie włosy są zalecanym nakryciem głowy

7) Upieranie się przy swoim i okoliczności dotyczące zalecenia nakrywania głów 1 Kor. 11,16-18 – zobacz
…a) Upieranie się przy swoim zdaniu
…b) Okoliczności dotyczące zalecenia nakrywania głów

8) Potrójne sito – nakrywanie głów u pierwszych wierzących – zobacz
…a) Pierwsze sito (pytanie) dotyczy Jeszuy
…b) Drugie sito (pytanie) dotyczy wysłanników
…c) Trzecie sito (pytanie) dotyczy pierwotnej wspólnoty
……a. Tertulian
……b. Klemens Aleksandryjski
……c. Apologeci
……d. Dzieła sztuki

9) Błędne wyjaśnienia – zobacz
…a) Odnoszenie tekstu do wierzących z I wieku i do tamtej kultury
…b) Odnoszenie tekstu do rzeczy szokujących
…c) Odnoszenie tekstu do Koryntu i prostytutek
…d) Odnoszenie tekstu do długich włosów

10) Podsumowanie – zobacz

Bibliografia *– zobacz

1. Wstęp – wezwanie do naśladowania 1 Kor. 11,1-2

1 Kor. 11,1-2 „(1) Bądźcie naśladowcami moimi, jak i ja jestem naśladowcą Pomazańca. (2) A chwalę was, bracia, za to, że we wszystkim o mnie pamiętacie i że trzymacie się pouczeń, jakie wam przekazałem.”

Omawiany tekst zaczyna się wezwaniem wysłannika Pawła, abyśmy byli jego naśladowcami, jak i on jest naśladowcą Pomazańca. Ale, aby naśladować Pawła musimy mieć pewność, że jest on mężem Bożym i że to, o czym on nas poucza jest czymś ważnym. Musimy być gotowymi na przyjęcie pouczeń od wysłannika i gotowi zmienić swoje postępowanie, choć może jesteśmy przyzwyczajeni do swoich tradycji, w których wyrośliśmy lub które przyjęliśmy. Podobne wezwanie do naśladowania jego samego, Paweł przedstawia nam już w 4 rozdz. 1 Kor. Najpierw mówi on o sobie, że nie jest kimś szczególnym i że nie powinniśmy budować na nim, lecz na Pomazańcu:

1 Kor. 3,4-6 „(4) Albowiem jeśli jeden mówi: Ja jestem Pawłowy, a drugi: Ja Apollosowy, to czyż cieleśni nie jesteście? (5) Bo któż to jest Apollos? Albo, któż to jest Paweł? Słudzy, dzięki którym uwierzyliście, a z których każdy dokonał tyle, ile mu dał Pan. (6) Ja zasadziłem, Apollos podlał, a wzrost dał Bóg.”

1 Kor. 3,11 „Albowiem fundamentu innego nikt nie może założyć oprócz tego, który jest założony, a którym jest Jeszua Pomazaniec.”

Wysłannik Paweł przedstawia też siebie jako sługę Pomazańca i szafarza tajemnic Bożych. Jest on zatem osobą godną zaufania. Jest także wysłannikiem, z czym wiąże się wiele wyrzeczeń:

1 Kor. 4,1-2 „(1) Tak niechaj każdy myśli o nas jako o sługach Pomazańcowych i o szafarzach tajemnic Bożych. (2) A od szafarzy tego się właśnie wymaga, żeby każdy okazał się wierny.”

1 Kor. 4,11-13 „(11) Aż do tej chwili cierpimy głód i pragnienie, i jesteśmy nadzy, i policzkowani, i tułamy się. (12) I trudzimy się pracą własnych rąk; spotwarzają nas, my błogosławimy; prześladują nas, my znosimy, (13) złorzeczą nam, my się modlimy; staliśmy się jak śmiecie tego świata, jak omieciny u wszystkich aż dotąd.”

Następnie po przedstawieniu swojej pozycji, Paweł pisze do wierzących, że jego zamiarem jest napomnieć ich jako jego dzieci duchowe i że on sam nie jest dla nich tylko zwykłym nauczycielem, ale poczuwa się on do bycia ich ojcem duchowym przez którego mogli przyjść do poznania Pana. Przedstawia im także prośbę, aby byli oni jego naśladowcami:

1 Kor. 4,14-16 „(14) Piszę to, nie aby was zawstydzić, lecz aby was napomnieć, jako moje dzieci umiłowane. (15) Bo choćbyście mieli dziesięć tysięcy nauczycieli w Pomazańcu, to jednak ojców macie niewielu; wszak ja was zrodziłem przez ewangelię w Pomazańcu Jeszui. (16) Proszę was tedy, bądźcie naśladowcami moimi.”

Podobna prośba zawarta jest przez Pawła w Liście do Filipian:

Fil. 3,17 „Bądźcie naśladowcami moimi, bracia, i patrzcie na tych, którzy postępują według wzoru, jaki w nas macie.”

Rodzi się nam pytanie, czy to wezwanie jest dla nas także aktualne. Czy to wezwanie do naśladowania Pawła i do przyjmowania jego pouczeń jest aktualne dziś dla wspólnoty wierzących czy też przesłanie Listu do Koryntian dotyczyło tylko wierzących w I wieku lub wierzących w samym Koryncie? Musimy przede wszystkim sprawdzić do kogo Paweł kieruje przesłanie swojego listu. Kieruje go nie tylko do Koryntian, nie tylko do jednego zboru, ale do wszystkich którzy wzywają imienia Pana Jeszuy Pomazańca, na każdym miejscu:

1 Kor. 1,1-2 „(1) Paweł, powołany z woli Bożej na wysłannika Pomazańca Jeszuy, i Sostenes, brat, (2) zborowi Bożemu, który jest w Koryncie, poświęconym w Pomazańcu Jeszui, powołanym świętym, wraz ze wszystkimi, którzy wzywają imienia Pana naszego Jeszuy Pomazańca na każdym miejscu, ich i naszym”

Wynika więc z tego, że przesłanie 1 Listu do Koryntian dotyczyło wszystkich wierzących w tamtych czasach. Widzimy to także zagłębiając się w ten list, gdyż porusza on wiele ważnych spraw dotyczących życia wspólnoty mesjańskiej. Dziś uznajemy nadal, że zalecenia Pisma Świętego i listy wysłanników są dla nas wciąż aktualne. Pokazują nam one jak ma funkcjonować wspólnota mesjańska. Tradycja jest zmienna i nie można na niej polegać. Opieramy się więc na Piśmie Świętym, którym są także listy wysłannika Pawła i innych wysłanników. Przyjmujemy, że całe Pismo wraz listami wysłanników jest natchnione, że służy ono do naszej nauki, do wykrywania błędów, do poprawy i do wychowania w sprawiedliwości, w tym celu, aby każdy wierzący mógł być doskonały i przygotowany do wszelkich dobrych rzeczy. O tym Paweł pisze w 2 Liście do Tymoteusza i choć pisał to wtedy o Biblii hebrajskiej to jednak dziś za natchnione uważamy także Pisma Mesjańskie. Kilka wersetów później Paweł przestrzega także, że przyjdzie czas, że zdrowej nauki wielu nie będzie chciało przyjmować, ale nazbierają sobie nauczycieli, którzy będą głosili to co będzie łechtało ich uszy i odwrócą się tacy ludzie od prawdy Pisma do baśni:

2 Tym 3,16-17 „(16) Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, (17) aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.”

2 Tym. 4,3-5 „(3) Albowiem przyjdzie czas, że zdrowej nauki nie ścierpią, ale według swoich upodobań nazbierają sobie nauczycieli, żądni tego, co ucho łechce, (4) i odwrócą ucho od prawdy, a zwrócą się ku baśniom. (5) Ale ty bądź czujny we wszystkim, cierp, wykonuj pracę głosiciela dobrej nowiny, pełnij rzetelnie służbę swoją.”

Nie możemy więc przyjmować ludzkich tradycji, które łechcą być może nasze uszy, ale musimy przyjmować zalecenia wysłanników dotyczące naszego życia i sposobu funkcjonowania zgromadzenia. Im bliżej przyjścia pańskiego tym bardziej zbory narażone są na błędne nauki oraz odrzucanie prostych zaleceń Pisma, które tłumaczone są jako nieaktualne już do naszych czasów. Widzimy jednak, że nie możemy odrzucać nic z Pisma Świętego oraz widzimy wezwanie wysłannika Pawła, aby go naśladować.

W omawianym przez nas fragmencie w 2 wersecie Paweł chwali wierzących, za to, że o nim pamiętają i że trzymają się pouczeń jakie on im przekazał. Skłania to i nas do zastanowienia czy i my trzymamy się dziś nadal pouczeń, które zostawił Paweł dla zgromadzenia? Paweł był wysłannikiem, wiele cierpiał dla Pomazańca, znosił wiele udręk i zabiegał o dobro wspólnoty wierzących i jej właściwe funkcjonowanie, dlatego warto przyjąć zalecenia, które on przekazuje, a które Bóg dał nam w Piśmie. Słowo „pouczenia” w tym wersecie możemy również przetłumaczyć jako „nakazy”. Słowa o tym samym rdzeniu występują też np. w II Liście do Tesaloniczan gdzie są tłumaczone w formie „rozkazujemy”, „nakazujemy” i „nakazaliśmy”. Paweł traktuje więc swoje nauczanie jako nakaz, używając tego samego określenia jak przy innych nakazach. Choć różnie tłumaczone, jest to jednak to samo słowo:

1 Kor. 11,1-2 „(1) Bądźcie naśladowcami moimi, jak i ja jestem naśladowcą Pomazańca. (2) A chwalę was, bracia, za to, że we wszystkim o mnie pamiętacie i że trzymacie się pouczeń, jakie wam przekazałem.”

2 Tes. 3,4 „Co zaś do was, to mamy ufność w Panu, że to, co wam rozkazujemy, czynicie i czynić będziecie.”

2 Tes. 3,6 „Nakazujemy wam, bracia, w imieniu Pana Jeszuy Pomazańca, abyście stronili od każdego brata, który żyje nieporządnie, a nie według nauki, którą otrzymaliście od nas.”

2 Tes. 3,10 „Bo gdy byliśmy u was, nakazaliśmy wam: Kto nie chce pracować, niechaj też nie je.”

2 Tes. 3,12 „Tym też nakazujemy i napominamy ich przez Pana Jeszuę Pomazańca, aby w cichości pracowali i własny chleb jedli.”

Możemy zastanowić się – za trzymanie się jakich pouczeń czy nakazów Paweł chwali wierzących. Prawdopodobnie chodzi tu o pouczenia które przekazywał przebywając osobiście w różnych zborach. Jeśli więc trzymanie się tamtych pouczeń warte jest pochwały, to na pewno także trzymanie się pouczeń i nakazów, które przekazuje w tym liście. A niektóre pouczenia Paweł daje właśnie zaraz po tej pochwale. Jakie są więc te kolejne pouczenia czy nakazy wysłannika Pawła skierowane do wierzących? Pokazują to kolejne wersety w których Paweł te pouczenia przekazuje i wyjaśnia.

Bibliografia:

1. Pismo Święte – Towarzystwo Biblijne w Polsce, Warszawa 1996;
2. Grecko-Polski Nowy Testament, wyd. interlinearne z kodami gramatycznymi – Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997;
3. Biblia z komentarzem – Nowy Testament (Donald C. Stamps) – informacje dotyczące daty powstania poszczególnych ksiąg Pism Mesjańskich;
4. Wielki Słownik Grecko-Polski Nowego Testamentu (R. Popowski) – Oficyna Wydawnicza „Vocatio”, Warszawa 1997;
5. Słownik grecko-polski (Zofia Abramowiczówna) – Warszawa 1958, t. I, str. 487;
6. Wikipedia – internet;
7. Przewodnik biblijny – Tim Dowley, Wydawnictwo „Łaska i Pokój”, Warszawa 1989;
8. Krzysztof Dubis – „I błogosławił im Bóg” – nauczanie o małżeństwie, rozdział pt. „Gradacja (stopniowanie) chwały i jej duchowe konsekwencje czyli o nakrywaniu głów podczas nabożeństwa”, strona: ulicaprosta.net;
9. Andrzej Poręba – „Kobiety – nakrywanie głów” (reprezentuje Chrześcijańską Wspólnotę Zielonoświątkową);
10. Andrzej Byrt – „Nakrywanie głowy u kobiet” (reprezentuje Ewangeliczną Wspólnotę Zielonoświątkową w Bieszczadach);
11. Derek Prince – „Przez wzgląd na aniołów – Ziemska aktywność aniołów”;
12. Waldemar Czerniejewski – „Czy kobieta powinna nakrywać głowę podczas modlitwy – świadectwo”, pastor słowiańskiego (konserwatywnego) zboru zielonoświątkowego w USA liczącego ponad 1000 członków;
13. dr Wojciech Gajewski – konsultacja dotycząca pisowni greckich i hebrajskich słów;
14. Mateusz Wichary – informacje dotyczące nakrywania głów u baptystów (reprezentuje Kościół Chrześcijan Baptystów);
15. David Bercot – „Nakrycie głowy u pierwszych chrześcijan” (reprezentuje zbory Mennonitów);
16. Przewodnik dla kaznodziejów zborowych 2/2008, str. 26 – Wydawnictwo Znaki Czasu.