Zauważyłam, że ludzie lubią się oszukiwać, twierdząc, że Bóg jest tak miłosierny, więc wiele wybaczy. Czy słusznie zatem sądzę, na podstawie Biblii (Iz 66.6,24; Mk 9.43-48; Ap 20.10), że Bóg Jahwe ukarze wszystkich potworów (np. Hitler, Stalin, inkwizytorzy etc.) za ich straszne czyny w ten sposób, że nie zginą jak inni grzesznicy, lecz będę cierpieć wieczne męki?
Bardzo lubię czytać pana odpowiedzi na pytania dotyczące Biblii. Mam więc i ja jedno pytanie: kim jest archanioł Michał? Jego imię oznacza: ,,Któż jest jak Bóg”. A w Pierwszym Liście do Tesaloniczan czytamy: ,,Sam Pan zstąpi z nieba z nakazującym wołaniem, z głosem archanielskim” (4.16, Przekład Nowego Świata).Z tekstu tego wynika więc, że głos Jezusa jest głosem archanielskim. Czy oznacza to, że Jezus jest archaniołem Michałem?
W Apokalipsie św. Jana czytamy: ,,W dzień Pański popadłem w zachwycenie” (1.10). Powstaje pytanie: czy Jan miał na myśli niedzielę, jak mówi przypis do tego tekstu w Biblii Tysiąclecia, czy sobotę, jak głoszą inni? A może idzie o dzień w znaczeniu eschatologicznym?
Interesuje mnie pochodzenie mszy, a mianowicie, jak doszło do tego, że ostatnia wieczerza paschalna, jaką Jezus spożył z apostołami wieczorem czternastego dnia miesiąca nisan, stała się kulminacją ofiary mszalnej? Czego tak naprawdę uczy Biblia na ten temat? Czy potwierdza, że – jak uczy Kościół – chleb i wino w tajemniczy sposób stają się ciałem i krwią Chrystusa? Czy to prawda, że eucharystia jest prawdziwą przez Jezusa ustanowioną ofiarą – równą ofierze krzyżowej?
Kościół rzymskokatolicki (i nie tylko) uczy, że człowiek ma niewidzialną duszę, która żyje po śmierci ciała. Twierdzi, że w chwili śmierci życie ulega tylko zmianie, a nie zniszczeniu. Głosi więc, że człowiek posiada duszę nieśmiertelną. Dogmat ten zakłada zatem istnienie życia pozagrobowego w niebie, czyśćcu lub piekle i daje podstawę dla kultu ,,wszystkich świętych”. Czy jest to nauka biblijna i jaką nadzieję daje Pismo Święte dla żywych i umarłych?
Od zarania dziejów ludzie zabijali zarówno dla osiągnięcia celów politycznych, ekonomicznych, ideologicznych, jak i w obronie własnych interesów. Kres wojnom nie położyły nawet tzw. kraje chrześcijańskie. Często je nawet wywoływały. Dziś zaś uczestniczą w tzw. misjach pokojowych. Mam więc pytanie: jak z biblijnego – a ściślej z ewangelicznego punktu widzenia – ustosunkować się do wojny, zabijania i służby wojskowej?
Czym właściwie jest? Kto i kiedy może być ochrzczony? Czy praktyka chrztu niemowląt zgodna jest z Biblią? Czy należy chrzcić przez polanie, czy też przez całkowite zanurzenie w wodzie? W czyim imieniu należy chrzcić? Czy według Biblii chrzest zmazuje i wyzwala od grzechu?
Czasami spotykam się z twierdzeniem, że Jezus nie jest Bogiem. Ale jak w takim razie wyjaśnić teksty z pism św. Jana, w których Jezus wielokrotnie został nazwany Bogiem (J 1.1,18), w tym raz nawet ,,Bogiem prawdziwym” (1 J 5.20)?
Jakie są różnice między Kościołem Adwentystów Dnia Siódmego a Zborami Bożymi ChDS dowiesz się z zestawienia tabelarycznego które pokazuje najważniejsze różnice w zakresie zasad wiary
Jak wiadomo, nauka o jednym Bogu w trzech osobach jest fundamentalną prawdą wielu Kościołów chrześcijańskich. Rzecznicy Trójcy zwykle powołują się na tekst z Ewangelii św. Mateusza: ,,Idźcie tedy i czyńcie uczniami wszystkie narody, chrzcząc je w imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”(Mt 28.19). Twierdzą, że jest on dowodem równości Ojca i Syna. Podobnie, jak określenia ,,pierwszy i ostatni” i ,,wszechmogący Bóg”, które użyte zostały w odniesieniu do Chrystusa, o którym napisano, że ma przyjść (Ap 1.8, por. Iz 44.6). Czy te i inne teksty biblijne, którymi usiłuje się bronić owej doktryny, faktycznie popierają dogmat Trójcy?
Interesują mnie biblijne święta. W związku z tym mam kilka pytań: jakie to święta i co wyrażają? Czy są one zbieżne z świętami, które obchodzi Kościół katolicki? I wreszcie, czy nadal obowiązują one chrześcijan?
Aby uzasadnić życie po życiu, realność siarczystego piekła dla jednych oraz miejsca wiecznej szczęśliwości dla drugich, większość chrześcijan odwołuje się również do przypowieści o bogaczu i Łazarzu (Łk 16.19-31), którą Chrystus skierował głównie do faryzeuszów (por. Łk 15.43). Czy jednak przypowieść ta rzeczywiście mówi o tym, że tuż po śmierci umarli udają się do piekła bądź raju?
Czym według Biblii jest śmierć? Czy istniała już przed upadkiem Adama i Ewy, czy też dopiero po ich wygnaniu z Edenu? Co mówi Stary Testament o śmierci i duszy? Czy rzeczywiście posiadamy duszę nieśmiertelną, jak uczy Kościół katolicki? A może jest tak, że z chwilą śmierci kończy się zupełnie nasze istnienie?
Wiele kościołów chrześcijańskich uważa, że Jezus Chrystus jest Bogiem. A jak jest naprawdę? Co mówi Biblia o Bogu i jak interpretować słowa, które głoszą, że Boga nikt nigdy nie widział (J 1.18; 1 J 4.12; 1 Tm 6. 16)?
Biblijna odpowiedź na to pytanie jest następująca: istnieje tylko jeden Bóg w absolutnym tego słowa znaczeniu. Mówi o tym zarówno słynne wyznanie Szema Israel, czyli ,,Słuchaj, Izraelu! Jahwe jest Bogiem naszym, Jahwe jedynie!” (Pwt 6.4), jak i wiele innych tekstów Biblii hebrajskiej, takich, jak chociażby:
„Jam jest Jahwe, Bóg twój, który cię wyprowadził z ziemi egipskiej, z domu niewoli. Nie będziesz miał innych bogów obok mnie” (Wj 20.2-3).
,,Niech wiedzą, że Ty jedynie, który masz imię Jahwe, Jesteś Najwyższym ponad całym światem” (Ps 83.19);
,,Ja jestem Jahwe i nie ma innego, oprócz mnie nie ma Boga” (Iz 45.5);
„Bo Ja, Jahwe jestem twoim Bogiem, od wyjścia z ziemi egipskiej, a Boga oprócz mnie nie powinieneś znać i poza mną nie ma zbawienia” (Oz 13.4).
Dlaczego Bóg przyzwala na zachodzenie kataklizmów w przyrodzie, które przysparzają cierpień, a nawet powodują śmierć, i to nie tylko ludzi bezbożnych, ale także wierzących, a nawet całkowicie niewinnych – niemowląt? Czy w świetle tych faktów nie stają się wątpliwe Jego miłosierdzie, wszechmoc, a nawet istnienie?
O zranieniach i przebaczeniu
Interesuje mnie biblijny punkt widzenia na przebaczenie. Czy jest ono w stanie uleczyć nasze zranienia, spowodowane przez innych? Czy zawsze powinniśmy przebaczać i usprawiedliwiać czyjeś złe postępowanie? Czy przebaczenie jest równoznaczne z zapomnieniem i zaufaniem?
Słowo herezja wywodzi się z języka greckiego (hairesis – wybór, zdanie, przekonanie) i już św. Paweł używał tego określenia w odniesieniu do fałszu, zgubnych nauk i odszczepieństwa (1 Kor 11.19; Ga 5.20;Tt 3.10, por. 2 P 2.1). Z czasem, kiedy pojęciem tym zaczął posługiwać się Kościół rzymskokatolicki, herezją zwykło się już nazywać wszelkie poglądy, także te poprawne w świetle Pisma Świętego, o ile odstępowały one od tradycji i dogmatów ogłoszonych przez sobory i papieży. Nasuwa się zatem pytanie: jakie poglądy – z biblijnego punktu widzenia – można uznać za heretyckie?