Kościół rzymskokatolicki wiąże Wielkanoc ze świętem Paschy (Przaśników). Nie wszyscy jednak wiedzą, że „zmieniając czasy i Prawo” (Dn 7.25), Kościół zmienił również datę obchodzenia tego święta. Jak do tego doszło i co Biblia mówi na temat samej Paschy?
W Drugim Liście do Tesaloniczan (2,1-10) i w Apokalipsie św. Jana (13,1-8) czytamy o tajemniczej postaci, której Szatan przekazał wielką moc. Powszechnie przyjmuje się, że teksty te mówią o Antychryście jako przywódcy, który stoi na czele systemu religijno-politycznego, a nie tyle o pojedynczych przeciwnikach Chrystusa. Kto zatem jest owym największym przeciwnikiem Chrystusa?
Jak należy rozumieć kwestię 144 tysięcy wybranych i zapieczętowanych z księgi Apokalipsy św. Jana. Kim oni są i czy tylko oni będą zbawieni?
Istnieje wiele różnych opinii na temat 144 tysięcy wybranych i zapieczętowanych, o których mówi siódmy i czternasty rozdział Apokalipsy św. Jana. Na przykład w przypisach do tych tekstów w Biblii Tysiąclecia czytamy, że ,,Izraelem Bożym (Ga 6.16) jest Kościół powszechny Nowego Przymierza”. Według katolickich komentatorów, wizja opieczętowanych to ,,Obraz niebiańskiej świętości Kościoła na ziemi” (por. Ap 7.4 i 14.1-5).
Generalna Konferencja Kościoła Bożego (Dnia Siódmego) w USA wydała najnowszy numer Bible Advocate – zapraszamy do lektury – czasopismo do ściągniecia ze stron baonline.org – lub klikajac na poniższy link
Drodzy Bracia i Siostry,
Do rak waszych przekazuje numer z 2013 naszego czasopisma “Łącznik Zborowy” – porusza zagadnienie Izraela w świetle proroctw i czasów ostatecznych – życze miłej lektury. W celu pobrania pliku należy kliknąć na poniższy link
,,W dzień Pański popadłem w zachwycenie” (Ap 1.10). Tak Jan rozpoczął opis tego, co usłyszał i zobaczył. Tekst ten budzi jednak wiele kontrowersji. Na jego podstawie wielu uważa bowiem, że widzenie Jana miało miejsce w niedzielę. Tak mówi również przypis do tego wersetu w Biblii Tysiąclecia. Inni z kolei głoszą, że określenie „dzień Pański” odnosi się do soboty. Jak jest naprawdę? Może idzie o dzień w znaczeniu eschatologicznym?
Księga Apokalipsy zawsze budziła wiele emocji. Na przestrzeni wieków jednych fascynowała, innych wprawiała w zakłopotanie. Pod tym względem niewiele się zmieniło po dziś dzień. Księga ta intryguje i wciąż pobudza wyobraźnię. Przyczyna tego jest prosta: księga ta objawia przyszłość (Ap 1.19) i dlatego też wyróżnia się na tle innych pism Nowego Testamentu, a w eschatologii biblijnej odgrywa rolę szczególną.
Wielu ludzi wierzących interesuje się zagadnieniem wielkiego ucisku, o którym wspomina Księga Daniela (12.1), Ewangelie (Mt 24.21; Mk 13.19) i Księga Apokalipsy (7.14). Zazwyczaj pytają o znaczenie samego pojęcia ,,wielki ucisk” i czy chrześcijanie w czasie ucisku będą na ziemi, czy też zostaną z niej zabrani. Czego uczy Biblia na ten temat?
Oto dlaczego świat żydowski zadrżał, kiedy na kilka miesięcy przed śmiercią w 2006 r. jeden z najpoważniejszych rabinów Jerozolimy Yitzak Kaduri (zmarł w wieku 108 lat) sporządził notatkę, która miała być według jego życzenia odczytana dopiero po jego śmierci. Ku zaskoczeniu wszystkich ortodoksyjnych Żydów, rabin napisał bowiem, że mesjaszem, który przyjdzie jest Yehoshua, czyli Yeshua, znany nam jako Jezus. Napisał on też, że „podniesie On ludzi i udowodni, że Jego słowa i prawo są ważne” (informacje te podał tylko Israel Today i hebrajskojęzyczne strony internetowe News First Class i kaduri net).
Punktem wyjścia chrześcijańskiej wiary jest historyczna postać Jezusa Chrystusa, który przyszedł zgodnie z zapowiedziami proroków. Wiary tej jednak nie podziela większość Żydów. Co więcej, niektórzy z nich zarzucają, że Jezus był fałszywym prorokiem. Czy ich zarzuty są uzasadnione treścią Biblii?
Nurtują mnie pytania dotyczące Dekalogu. Czy to prawda, że przykazania Dekalogu zostały zmienione? A jeśli tak, to co zostało zmienione i dlaczego?
W dniach 4-5 maja (2006) media podały, że w Chinach wyświęcono dwóch biskupów bez zgody papieskiej. Watykan uznał święcenia za nieważne i zagroził wyświęconym biskupom ekskomuniką. Czy słusznie? Co mówi Biblia o wyświęcaniu biskupów i z jakich powodów można kogoś ekskomunikować?
Wizja proroka Daniela (Dn 7.) przedstawia dalszy obraz świata politycznego od jego czasów, aż do ustanowienia Królestwa Bożego. Kim jednak jest ,,mały róg”, który przedstawiony został jako największy przeciwnik Boga oraz ,,świętych Najwyższego”? Czy można go utożsamić z postacią ,,małego rogu” z ósmego rozdziału Księgi Daniela, a więc z Antiochem IV Epifanesem?
Aby odpowiedzieć na to pytanie, najpierw należy przypomnieć sobie, co faktycznie Daniel zobaczył (VI wiek p.n.e.), a dopiero potem pokrótce omówić jego wizję.
Rozpocznijmy zatem od samej wizji. Otóż Daniel przede wszystkim zobaczył cztery wielkie zwierzęta wychodzące z morza. Pierwsze podobne było do lwa, drugie do niedźwiedzia, trzecie do pantery (7.1-6), czwarte natomiast było ,,straszne i groźne, i nadzwyczaj silne; miało ono potężne żelazne zęby: pożerało i miażdżyło, a co pozostało, deptało swoimi nogami, było ono inne aniżeli wszystkie poprzednie zwierzęta, a miało dziesięć rogów” (7.7).
Czy do oddawania Bogu czci potrzebne są specjalne, poświęcone budynki – kościoły, kaplice, sale modlitwy? Czy równie dobrze i owocnie można się modlić w mieszkaniu lub np. na łące?
Interesuje mnie epoka konstantyńska, a szczególnie zmiany, jakich dokonał cesarz Konstantyn w doktrynie chrześcijańskiej. Czy ten cesarz był chrześcijaninem?
Bardzo często słyszy się, że zjednoczenie Europy, to wypełnienie dawno temu zapowiedzianych proroctw. Czy jest tak w istocie? A jeśli tak, to które proroctwa o tym mówią? No i skąd pewność, że nie były one spisane już po faktach?
Przede wszystkim chodzi tu o proroctwo z drugiego rozdziału Księgi Daniela, które dokładnie zapowiada zjednoczenie państw powstałych po upadku Imperium Rzymskiego (476 r.). Proroctwo to podaje bowiem dokładny zarys historii świata od czasów Nabuchodonozora (Nebukadnesara), króla Babilonu, aż do czasów nam współczesnych. Przekazane zaś ono zostało w słynnym śnie królowi babilońskiemu, który zastanawiał się nad przyszłością własnego królestwa (2.29). Warto w tym miejscu podkreślić, że chociaż przypisywanie snom ludzkim wróżebnego znaczenia jest oczywistym zabobonem, Bóg czasami objawiał swą wolę również przez sny (por. Rdz 15.12-15; 28.12-15; 37.5-11; 41 rozdz.; Sdz 7.9-14; 1 Krl 3.5; Job 4.13-14; 33.14-17; Dn 7 rozdz.; Dz 16.9-10; 18.9-10). Co ciekawe również greccy filozofowie i uczeni wierzyli w nadprzyrodzone sny. Wielką rolę przypisywał im na przykład Platon, Arystoteles i Hipokrates. Uważali oni bowiem sny za środki jednoczące człowieka z niebem. Spójrzmy zatem na treść snu Nabuchodonozora …
Dlaczego prawo mojżeszowe wymagało ofiar i całopaleń, skoro Bóg [JHWH] u swych sług ceni najbardziej serce przepełnione miłością?
Wielu ludzi interesuje się proroctwami dotyczącymi przyszłości świata. W ostatnich jednak latach szczególnym zainteresowaniem cieszy się historia i przyszłość narodu żydowskiego. Wielu pyta, czy przyszłość Izraela została z góry przewidziana i zapisana w Biblii, a jeśli tak, to jakie wydarzenia związane z tym narodem już się wypełniły, a jakie proroctwa wciąż pozostają niespełnione?
Dlaczego niektóre wyznania chrześcijańskie święcą jako dzień odpoczynku sobotę zamiast niedzieli? Czyż pierwsi chrześcijanie nie spotykali się pierwszego dnia tygodnia?
Zgodnie z Pismem Świętym życie wieczne otrzymają wszyscy zbawieni, a w szczególności ci, którzy umarli dla grzechu wespół z Chrystusem i wraz z nim powstali do nowego życia (Rz 6). Jak jednak odnieś się do twierdzenia, że nieśmiertelność będzie udziałem wyłącznie „maleńkiej trzódki” (Łk 12.32), czyli 144 tysięcy wybranych ze wszystkich narodów (Ap 7.1-4)? Czy Biblia naucza, że istnieją tzw. dwie klasy: niebiańska – 144 tysiące i ziemska – „wielki tłum” (Ap 7.9)?
Oprócz przypowieści o bogaczu i Łazarzu, zwolennicy nauki o nieśmiertelności duszy znajdują w Biblii również inne teksty i stwierdzenia, które rzekomo mówią o pośmiertnym życiu człowieka. Rozważmy je zatem, przynajmniej te, które najczęściej są przytaczane.