W związku ze zbliżającym się świętem Wniebowzięcia NMP chcę zapytać: czy to prawda co głosi Kościół katolicki, że Maria po śmierci z duszą i ciałem została wzięta do nieba? Czy Pismo Święte to potwierdza oraz czy potwierdza inne dogmaty maryjne? Co mówi Biblia na ten temat?
Kult maryjny
Nurtuje mnie pytanie, jak przedstawia sie sprawa z Marią, matką Pana Jezusa. Czy słusznie została nazwana Matką Boską i czy należy się do niej modlić?
O reinkarnacji
Niektórzy uważają, że Biblia mówi o reinkarnacji. Głównie powołują się na Księgę Koheleta, w której autor uważa zmarłych za szczęśliwszych od żyjących (Koh 4.2-3; 9.4-5) oraz wypowiedź Nikodema (J 3.4). O czym mówią te teksty i co oznaczają słowa: ,,Wszystko jest marnością”?
Zacznę od przypomnienia, że wiara w reinkarnację leży głównie u podstaw nadziei religii Wschodu – hinduizmu i buddyzmu – oraz popularnej dziś New Age. Pojęcie to opiera się na ,,wierze w wielokrotne odradzanie się człowieka po śmierci przez wstępowanie jego duszy w ciało innej istoty” (,,Słownik wyrazów obcych”). Ogólnie rzecz biorąc, reinkarnacja (np. w hinduizmie) obiecuje ludziom życie w następnych wcieleniach, aż do oczyszczenia lub zdobycia karmy (siły duchowej) i zjednoczenia z Brahmanem (szczęścia). Chociaż idea ta pojawiła się również w pismach Platona (427-347 p. n. e.), Józefa Flawiusza (37 -100 n.e.) i przeniknęła do żydowskiej kabalistyki, a o preegzystencji dusz i pojmowaniu ciała jako więzienia duszy pisał nawet Orygenes (185-254), pojęcie reinkarnacji nie występuje w Biblii, a większość Żydów z I w. po Chrystusie wierzyła (poza saduceuszami – Mt 22.23), że po śmierci nastąpi zmartwychwstanie i sąd ostateczny. Judaizm, a za nim chrześcijaństwo, odrzucają więc reinkarnację i głoszą zmartwychwstanie wszystkich, którzy śpią w prochu ziemi (por. Hi 19.25-27; Iz 26.19; 53.12; Ez 37; Dn 12.2,13; Oz 6.2).
Nowy Punkt Misyjny w Grodzisku Mazowieckim – woj. mazowieckie
Drodzy Siostry i Bracia, w związku z wielkim zainteresowaniem Wspólnotą Zbory Boże Chrześcijan Dnia Siódmego w Grodzisku Mazowieckim koło Warszawy powstanie Punkt Misyjny. Jeżeli zbierze się większa grupa zainteresowanych wynajmiemy salę do wspólnych spotkań
Shabbat Shalom !
Shabbat is our oasis, an escape from the everyday.
May the joy and sweetness of this day fill your hearts!
May this day be filled with joy, love, holiness Giver of this wonderful gift.
Szabat jest naszą oazą, ucieczką od dnia powszedniego.
Niech radość i slodkość tego dnia wypełni wasze serca!
Niech ten Dzień będzie wypełniony radością, miłością, świętością Dawcy tego wspaniałego daru.
Świątynia żydowska – Apokalipsa
Czy prawdą jest – jak niektórzy twierdzą – że Żydzi odbudują świątynię według projektu z Księgi Ezechiela (rozdz.40-44) i że na nowo zaczną składać w niej ofiary, którym kres położy dopiero Antychryst? Czy Biblia rzeczywiście uzasadnia to dość popularne dzisiaj przekonanie?
Tak, to prawda, że Żydzi od dawna przygotowują się do budowy świątyni. Jednak nie wszyscy wyznawcy judaizmu są tym projektem zainteresowani. Na przykład judaizm reformowany w ogóle nie chce słyszeć o jakiejkolwiek świątyni. O jej odbudowie marzą więc głównie Żydzi ortodoksyjni, mesjaniczni i niektóre wyznania ewangeliczne. Jaki zatem jest ich pogląd na realizację tego przedsięwzięcia …
Czasy pogan – Apokalipsa
W Ewangelii św. Łukasza czytamy, że gdy uczniowie Jezusa pytali o znaki czasu końca świata, Jezus powiedział m.in., że ,,Jerozolima będzie zdeptana przez pogan, aż się dopełnią czasy pogan” (21.24). Powstaje zatem pytanie: kiedy rozpoczęły się owe ,,czasy pogan” i kiedy się zakończą?
Ponieważ istnieje wiele opinii na ten temat, przyjrzyjmy się bliżej tym najbardziej popularnym.
Boży dopust – Apokalipsa
Amerykański religioznawca, Hudson Smith, w swojej książce ,,Religie świata”, omawiając judaizm, pyta: ,,Jaki ma sens doktryna wybranego narodu, jeśli Bóg dopuścił taką zbrodnię (Holocaust) na narodzie żydowskim? Niektórzy zastanawiają się, czy dotąd słusznie pojmowali boską sprawiedliwość” (s. 298). A co Biblia mówi na ten temat?
Sąd a wieczne męki – Apokalipsa
Czy Bóg jest tak miłosierny, że wszystko wybaczy? A może – jak zdaje się sugerować Biblia (por. Iz 66.6,24; Mk 9.43-48; Ap 20.10) – Bóg ukarze takich na przykład potworów, jak Hitler, Stalin, Borgia w ten sposób, że nie zginą jak inni grzesznicy, lecz będę cierpieć wieczne męki?
Według Biblii, Bóg rzeczywiście jest łaskawy, miłosierny i przebaczający ludzkie winy (Ps 103.8-10; Jon 4.2; Mi 7.18-19), ale – jak czytamy w wielu miejscach – okazuje miłosierdzie tylko tym, którzy postępowali w nieświadomości (Dz. 17.30; 1 Tm 1.13) albo wyrazili skruchę i odwrócili się od bezprawia. Czytamy: ,,Kto ukrywa występki, nie ma powodzenia, lecz kto je wyznaje i porzuca, dostępuje miłosierdzia” (Prz 28.13).
Tysiącletnie Królestwo – Apokalipsa
Jak rozumieć fragment z Apokalipsy Jana mówiący o tysiącletnim Królestwie Chrystusa? Co to znaczy, że Szatan będzie związany na tysiąc lat, a potem czasowo zwolniony? Jaka będzie tego przyczyna? I jak to wszystko się zakończy?
Rozpocznijmy od przytoczenia tego chyba najbardziej intrygującego tekstu Apokalipsy.
O zmartwychwstaniu – Apokalipsa
Wielu ludzi interesuje zmartwychwstanie Jezusa. Pytają: jak to jest, że według Łukasza, zmartwychwstały Jezus objawił się w ciele (Łk 24.3-4,36-43, por. Dz. 1.6-11), podczas gdy według Piotra ,,w duchu został przywrócony życiu” (1 P 3.18)? Co oznaczają słowa, że ,,ciało i krew nie mogą odziedziczyć Królestwa Bożego” (1 Kor 15.50)? Poza tym, jeśli Jezus został ożywiony w duchu, to gdzie się podziało Jego ciało?
Chwalebne przyjście Chrystusa – Apokalipsa
Chociaż Biblia tylko częściowo odsłania kulisy przyszłych wydarzeń, mówi jednak, że Bóg konsekwentnie realizuje swoje odwieczne zamierzenia i ostatecznie doprowadzi je do końca. Ten Boży plan wiąże się oczywiście z urzeczywistnieniem Królestwa Bożego, czyli z powtórnym przyjściem Chrystusa.
Mówiąc o tym wydarzeniu, Jezus przestrzegał jednak przed zwiedzeniem: „Baczcie, żeby was kto nie zwiódł. Albowiem wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest Chrystus, i wielu zwiodą” (Mt 24. 4). W świetle tej przestrogi warto zatem przyjrzeć się najważniejszym aspektom dotyczącym czasu, sposobu i celu powtórnego przyjścia Chrystusa. Zacznijmy od czasu.
Czy Biblia mówi, kiedy przyjdzie Chrystus?
Znaki końca świata – Apokalipsa
Biblijna wizja końca świata w każdym czasie prowokowała do wyznaczania daty ostatecznej zagłady. Wielu śmiałków wielokrotnie odważyło się określić nie tylko rok i miesiąc, ale nawet dzień i godzinę Jego przyjścia. Skutek, oczywiście, zawsze był ten sam: rozczarowanie oczekujących, ośmieszenie w oczach innych oraz podważenie wiarygodności biblijnych proroctw.
Czy to jednak oznacza, że nie powinniśmy interesować się przyszłością naszej planety? A może pytania o koniec świata są bezpodstawne? Jeśli tak, to jak w takim razie traktować wypowiedzi Chrystusa na ten temat? Przecież o to pytali już Jego uczniowie: „Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata” (Mt 24.3)? Co odpowiedział im Jezus?
Otóż Chrystus nie pozostawił swoich wyznawców w niepewności, co do swego przyjścia. Co więcej, jak oczekiwał od wierzących tamtej epoki rozpoznania znamion czasów dotyczących Jego misji, tak oczekuje tego od wierzących doby współczesnej (Mt 16.3). Znamienne jest, że w odpowiedzi na powyższe pytanie, Chrystus najpierw ostrzegł wiernych przed niebezpieczeństwem zwiedzenia (Mt 24.4), a następnie – przedstawiając świat w przededniu swego powtórnego przyjścia – zwrócił uwagę na określone zjawiska, czyli znaki, które mają wystąpić w skali globalnej. Powiedział: „Tak i wy, gdy ujrzycie to wszystko, wiedzcie, że blisko jest, tuż u drzwi” (Mt 24.33).
Jakie więc to znaki?
Koniec świata – Apokalipsa
„A gdy [Jezus]siedział na Górze Oliwnej, przystąpili do niego uczniowie na osobności, mówiąc: Powiedz nam, kiedy się to stanie i jaki będzie znak twego przyjścia i końca świata” (Mt 24.3).
Od najdawniejszych czasów ludzi interesowała przyszłość. Pytania o koniec świata stawiane były niemalże w każdym czasie i przez wszystkie religie świata. Kwestia ta intrygowała również najbliższych uczniów Chrystusa (Mt 24.3). I chociaż Jezus wyjaśnił im, że „o tym dniu i godzinie nikt nie wie; ani aniołowie w niebie, ani Syn, tylko sam Ojciec” (Mt 24.36), apostołowie mimo to byli święcie przekonani, że koniec ten nastąpi jeszcze za ich życia. W zasadzie wszyscy oni oczekiwali rychłego powrotu Zbawiciela i odnowienia wszechrzeczy za ich życia (Dz 1.6-7; 3.19-21; 1 Kor 7.31; 15.51; 1 Tes 4.15; Hbr 10.37; Jk 5.8; 2 P 3.11-12; 1 J 1.18).
Shabbat Shalom
Błogosławionego Szabatu, Odpoczynku i Pokoju w Panu w niespokojnym świecie i pamiętaniu że Pan nas nigdy nie opuści.
“..Choćby mnie opuścili ojciec mój i matka, to jednak Jahwe mnie przygarnie…”
Wielu Łask i Błogosławieństw Bożych. Psalm 27,10-14
Shabbat Shalom
Paruzja – Apokalipsa
Wielu ludzi interesuje biblijne znaczenie greckiego słowa „paruzja”. Pytają: Jak rozumieć to słowo, które występuje m.in. w mowie eschatologicznej Chrystusa (Mt 24.3)? Czy oznacza ono ,,obecność” Chrystusa – jak twierdzą niektórzy, powiadając, że Jezus jest już obecny wśród nas od 1914 roku – czy też ,,przyjście” – jak głoszą inni?
Zanim przystąpimy do wyjaśnienia poruszonego problemu, przypomnijmy, że w Nowym Testamencie greckie słowo ,,paruzja” występuje około 20 razy i może oznaczać zarówno ,,przyjście”, ,,przybycie” jak i ,,bycie obecnym” (Encyklopedia Biblijna).
O pełnym znaczeniu tego określenia zawsze decyduje kontekst. Na przykład apostoł Paweł używał tego terminu w związku z przybyciem, czyli paruzją Stefana (1 Kor 16.17) oraz Tytusa (2 Kor 7.6). W wielu zaś innych miejscach NT paruzja zwykle oznacza powtórne przyjście Mesjasza (Mt 24.3,27,37,39; 1 Tes 2.29; 3.13; 4.15; 5.23; 2 Tes 2.1.8; Jk 5.7-8; 2 P 1.16; 3.4,12; 1 J 2.28).
Armagedon – Apokalipsa
Czym jest Armagedon? Czy jest on zagładą nuklearną, katastrofą kosmiczną? Czy zacznie się kryzysem na Bliskim Wschodzie? Czy rzeczywiście do niego dojdzie, a jeśli tak, to kiedy, i jakie ma to znaczenie dla współcześnie żyjących ludzi?
Aby odpowiedzieć na powyższe pytania, należy przede wszystkim zwrócić uwagę, że księga Apokalipsy mówi o Armagedonie w powiązaniu z drugim przyjściem Mesjasza.
Jan podaje, że Armagedon jest częścią szóstej plagi, która położy kres wrogiej koalicji religijno-politycznej. Czytamy …
Wyjdźcie z Babilonu – Apokalipsa
„Potem widziałem innego anioła zstępującego z nieba, który miał wielkie pełnomocnictwo, i rozjaśniła się ziemia od jego blasku. I zawołał donośnym głosem: Upadł, upadł Wielki Babilon i stał się siedliskiem demonów i schronieniem wszelkiego ducha nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i wstrętnego. Gdyż wszystkie narody piły wino szaleńczej rozpusty jego i królowie ziemi uprawiali z nim wszeteczeństwo, a kupcy ziemi wzbogacili się na wielkim przepychu. I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: „Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające, gdyż do nieba dosięgły grzechy jego i wspomniał Bóg na jego nieprawości” (Ap 18.1-5).
Wizja „Wielkiej Nierządnicy” – Apokalipsa
Księga Apokalipsy św. Jana zawiera również wizję Wielkiej Nierządnicy (rozdz. 17-18). Kim jest i czy ma ona jakiś związek z Kościołem rzymskokatolickim?
Odpowiedź na to pytanie zawarta jest w ostatnim wersecie tego rozdziału, który mówi, że jest to „wielkie miasto, które panuje nad królami ziemi” (w.18). Jedni uważają, że ,,nierządnica” symbolizuje wyłącznie Rzym cezarów oraz mocarstwa prześladujące Kościół rzymski (tak uważa na przykład sam Kościół…). Inni twierdzą, że reprezentuje ona (obecną lub przyszłą) organizację, złożoną z wyznawców wszystkich fałszywych religii. Jeszcze inni do niedawna nawiązywali do Babilonu odbudowanego we współczesnym Iraku, który wraz z nieżyjącym Saddamem Husajnem miał odegrać kluczową rolę w ataku na Izrael. Natomiast większość protestantów utożsamia ,,wielką nierządnicę” z kościołem upadłym, czyli z Kościołem rzymskokatolickim, który w ramach ekumenicznych dążeń chciałby sobie zjednać wszystkie religie świata.
Ostateczne spustoszenie – Apokalipsa
Wielu zadaje pytanie: jeśli papiestwo jest ,,bestią z czeluści” (Ap 17.8), a Kościół ,,niewiastą siedzącą na bestii” (Ap 17.3), to jak to możliwe, by znienawidziło ono i spustoszyło własny Kościół (Ap 17.16)?
Chociaż wielu szczerym katolikom może się to wydawać nieprawdopodobne, szokujące a nawet bulwersujące, teza o apostazji papiestwa oraz duchu Antychrysta, który przez całą historię papiestwa przejawiał się prawie we wszystkim, co biskupi Rzymu zamyślali, głosili i czynili, nie jest przesadzona ani o jotę. Potwierdzają to bowiem zarówno fakty historyczne, obnażające system papieski jako system bezprawia, który przez wiele wieków dopuszczał się najcięższych zbrodni przeciwko ludzkości, jak i Biblia, którą Kościół papieski zawsze traktował wybiórczo. Prawda jest więc taka, że Kościół rzymski tylko pozornie wydaje się wierny Chrystusowi (por. 2 Tm 3.5), a w gruncie rzeczy jest Kościołem odstępczym, zbudowanym na śmiertelnym człowieku – samozwańczej opoce – i jego przemijającym królestwie.