W CO WIERZYMY? Co wyznajemy?
- BIBLIA
Wierzymy, że jedynie Biblia (Pisma Hebrajskie i Pisma Mesjańskie) zawiera Słowo Boże. Uznajemy, że całe Pismo Święte jest natchnione oraz jest podstawą wiary i moralności i jest wystarczające do zbawienia. (2 Tym. 3,15-17; 1 Tes. 2,13; Rzym. 10,17; 2 P. 1,19-21; Mt. 22,29; J. 5,39; 20,30-31; Przyp. 30,5-6).
- BÓG JAHWE
Wierzymy, że istnieje jeden prawdziwy, wszechmogący, wszechwiedzący i najwyższy Bóg Ojciec – Jahwe, który stworzył świat i człowieka. Uznajemy, że tylko Jahwe jest Bogiem i Stwórcą. Odrzucamy natomiast nauki o Trójcy i Modaliźmie. (Wj. 20,2-3; 5 Pwt. 6,4; Ps. 83,19; Iz. 45,5; Mk. 12,29; J. 17,3; 4,24; 1,18; 17,11.25; 20,17; 1 Tym. 1,17; 6,16; 1 Kor. 8,6; 11,3; Mt. 6,9; 23.9; Obj. 1,1; 3,12; 4,10-11; Przyp. 30,4).
- SYN BOŻY – MESJASZ
Wierzymy w Jeszuę Mesjasza, Pana i Zbawiciela (Dz. 2,36; 4,12; 5,31), jednorodzonego Syna Bożego (J. 1,18; 3,16), jedynego pośrednika między Bogiem a ludźmi (1 Tym. 2,5-6), który oddał swoje życie za grzechy świata (Gal. 3,13; Hebr. 5,9; 1 P. 1,18-19), który został posłany przez Boga Jahwe (J. 17,3; Gal. 4,4-5) i jest Pomazańcem Boga (Ps. 2,2), Synem Boga (Ps. 2,7) i Sługą Boga Jahwe (Iz. 42,1-6). Wierzymy, że Jeszua jako doskonały człowiek (1 P. 2,22) posiada boską (bezgrzeszną) naturę do której i my powinniśmy dążyć (Kol. 2,9-10; Ef. 3,19; 2 P. 1,4). Nie jest jednak Bogiem, ale pośrednikiem do Boga (J. 14,6).
- TCHNIENIE ŚWIĘTE
Wierzymy, że Tchnienie Święte (tzw. Duch Święty), jest wpływem i obecnością Bożą skutecznie oddziaływującą i uzewnętrzniającą się w owocach i darach Tchnienia. Wierzymy, że człowiek może mieć nie tylko zadatek Tchnienia Bożego (Ef. 1,13-14; 2 Kor. 1,22), ale może być też zanurzony w Tchnieniu Świętym (napełniony Tchnieniem Świętym) (Dz. 1,4-5.8; 2,1-4.38-39; J. 14,16-18.26; 15,26; 16,7-11.13). Napełnienia Tchnieniem Świętym dostępują ci którzy są posłuszni Bogu (Dz. 5,32), otrzymując też różne dary (Rzym. 12,6-8; 1 Kor. 12,7-11) które służą ku zbudowaniu zgromadzenia (1 Kor. 14,3.26; 1 P. 4,10), a w ich życiu przejawiają się owoce Tchnienia Bożego z których pierwszym jest miłość (1 Kor. 13,1-13; Gal. 5,22-23). Tchnienie Boże wprowadza wierzących w całą prawdę (J. 16,13), nie mogą więc nim być napełnieni ci którzy wyznają niebiblijne nauki. Niektóre dary Tchnienia Bożego miały charakter czasowy i zanikły po śmierci wysłanników (apostołów), np. dar mówienia innymi językami był znakiem dla niewierzących w Mesjasza Izraelitów w I wieku (Dz. 2,4-6; 10,45-46; 1 Kor. 1,22; 14,21-22; 13,8; Hebr. 2,3-4).
- ZBAWIENIE
Wierzymy, że zbawienie jest darem łaski Bożej przez wiarę (Ef. 2,8-10). Dokonuje się ono przez narodzenie się na nowo (J. 1,12-13; 3,3-8) z chwilą upamiętania i przyjęcia Jeszuy jako Pana i Zbawiciela (Dz. 2,38-39). Upamiętanie to zmiana myślenia i postępowania (Rzym. 12,2; Ef. 4,17-18). Nowonarodzenie jest procesem zapoczątkowanym przez Boga, a zakończonym decyzją człowieka wyrażoną w zanurzeniu wodnym. Każdy nowonarodzony otrzymuje zadatek Tchnienia Świętego (pieczęć) (Ef. 1,13-14; 2 Kor. 1,22), który jest rękojmią zbawienia i dziedzictwa.
- ZGROMADZENIE
Wierzymy, że Wspólnota Mesjańska, składająca się ze wszystkich nawróconych i zanurzonych (1 Kor. 12,12-13.27), której jedyną głową jest Jeszua (Ef. 2,20-22; 5,23-32), istnieje i działa lokalnie (zgromadzenie) i powszechnie (wszyscy nawróceni i zanurzeni na świecie). Wierzymy w powszechne kapłaństwo wierzących (1 P. 2,9), autonomię lokalnej społeczności z równoczesnym uznaniem potrzeby współpracy z innymi wierzącymi, celem umocnienia świadectwa wiary i służby. Wspólne zgromadzenia służą zarówno uwielbieniu Boga jak i budowaniu i umacnianiu wiary wierzących (Ps. 149,1; Hebr. 10,25).
- POSŁUSZEŃSTWO BOGU
Wierzymy, że wyrazem posłuszeństwa Bogu jest przestrzeganie moralnego i wiecznego Prawa Bożego (1 Kor. 7,19; 1 J. 5,3; Obj. 12,17; 14,12), które wyraża naturę Boga, m.in.: a) przykazań miłości Boga i bliźniego (Pwt. 6,5; Kpł. 19,18; Mt. 22,36-40) b) dziesięciu przykazań Bożych (biblijnego Dekalogu) z Szabatem, czyli sobotą jako dniem siódmym włącznie (Wj. 20,1-17; 31,18; Pwt. 4,2.12-13 c) przykazań dotyczących diety biblijnej i naszego zdrowia (Kpł. 11,1-47; Pwt. 14,3-21). Nieaktualne jest natomiast prawo ceremonialne czyli prawo ofiarnicze (Hebr. 7,18; 9,1.10; 10,9) związane ze świątynią (Hebr. 8,5-6), służbą kapłańską (Hebr. 7,11-12.23-26), składaniem ofiar (Hebr. 7,27; 10,11) i obrzezaniem (Dz. 15,1.19-21; 1 Kor. 7,19; Gal. 5,2-6) ponieważ ofiary były cieniem rzeczy przyszłych (Kol. 2,16-17; Hebr. 10,1) i wskazywały na doskonałą ofiarę Mesjasza (Hebr. 9,26.28; 10,10.12-14).
- USTANOWIENIA BIBLIJNE
Wierzymy, że Pismo Święte nakazuje przestrzegać następujące ustanowienia: a) zanurzenie na odpuszczenie grzechów, jako świadomy i dobrowolny akt wiary, dokonywane w imieniu Jeszuy (Dz. 2,38; 8,16; 10,48 19,5), b) pamiątkę śmierci Pańskiej – Paschę, czyli Wieczerzę Pańską (Łk. 22,14-20; 1 Kor. 10,16-17; 11,23-26) spożywaną raz w roku w dniu 14 Abib/Nisan wg kalendarza biblijnego (Wj. 12,1-28; Liczb 28,16-17; 33,2-4; 2 Kron. 35,1; Ezdr. 6,19-20; 1 Kor. 5,7), pod postaciami przaśnego chleba i gronowego wina/soku, połączoną z umywaniem nóg (J. 13,1-17), c) wkładanie rąk w różnych okolicznościach (Dz. 6,1-6; 8,14-17; 9,17; 13,1-3; 1 Tym. 4,14; 5,22).
- UŚWIĘCENIE
Wierzymy, że jesteśmy powołani do świętego i pobożnego życia (1 P. 1,15-16; 2,12-17), które jest następstwem naszego zbawienia i przejawia się w stosunkach z innymi ludźmi (Gal. 6,10), w naszym postępowaniu (1 Kor. 6,9-11), słownictwie (Jak. 3,6-12), skromnym ubiorze i wyglądzie (1 Tym. 2,8-15; 1 P. 3,1-7), szanowaniu własnego ciała (1 Kor. 3,16-17), zdrowia i życia ludzkiego (Wj. 20,13; 1 Kor. 6,19), w promowaniu wartości rodziny i małżeństwa jako związku mężczyzny i kobiety (Rdz. 1,27; Ps. 127,3-5; Ef. 5,22-33), biblijnego wychowania i karcenia dzieci (Pwt. 6,7; 22,6; Hebr. 12,7-11). Dlatego też powstrzymujemy się od przekleństw (Rzym. 12,14), nikotyny, narkotyków (1 Kor. 6,19) i zachowujemy wstrzemięźliwość alkoholową (Przyp. 23,31-35; Ef. 5,18), dbamy o zdrowe odżywianie (Kpł. 11,1-47; Pwt. 14,3-21; Łk. 21,34), nie robimy tatuaży (Kpł. 19,28; Pwt. 14,1-2), nie nosimy skąpego ubioru (Rdz. 3,21; Wj. 20,26; 1 Kor. 12,23-24; Obj. 16,15), nie dokonujemy aborcji i eutanazji (Obj. 21,8), nie uczestniczymy w służbie wojskowej i wojnach (Mt. 26,52; Rzym. 12,17-20). Sprzeciwiamy się okultyzmowi i wróżbiarstwu (Pwt. 18,10-14), niemoralności i pornografii (Kpł. 18,6; 1 Kor. 6,18; 7,2; 1 Tes. 4,3), promowaniu związków homoseksualnych (Kpł. 18,22; 20,13; Rzym. 1,25-32), rezygnacji z posiadania potomstwa (Rdz. 1,28; 9,7), ideologii gender (Pwt. 22,5), zacieraniu różnic między płciami (Rdz. 2,24), tzw. bezstresowemu wychowaniu zakazującemu karania i nagradzania dzieci (Przyp. 23,13-14; 1 Kor. 9,24; Flp. 3,14). Wyrażamy potrzebę stałej łączności z Bogiem przez modlitwę i post (Mt. 6,5-18), rozważanie Słowa Bożego (Mt. 4,4; Dz. 17,11) i uczestniczenie w zebraniach zboru (Hebr. 10,25). Uznajemy, że podczas modlitwy i prorokowania kobiety powinny mieć głowę nakrytą a mężczyźni odkrytą (1 Kor. 11,4-7).
- GŁOSZENIE
Wierzymy, że Jeszua Pomazaniec, wychodząc naprzeciw potrzebie zbawienia człowieka, zobowiązał nas do aktywnego zaangażowania się na rzecz misji i głoszenia dobrej nowiny Boga (Mt. 28,19-20; Mk. 16,15-16), a także do finansowego wspierania dzieła ewangelizacji (1 Kor. 9,14; 2 Kor. 9,6-8). Każdy wierzący obowiązany jest więc do głoszenia dobrej nowiny o Królestwie Bożym i o tym czego dokonał dla nas Jeszua (Dz. 1,8; Rzym. 10,14-15; 1 Kor. 9,16), a także do głoszenia biblijnej nauki. Odpowiedzialnością zborów i poszczególnych wierzących jest rozwijanie służby głoszenia i docieranie z prawdami biblijnymi do miast i wiosek w swojej okolicy (Łk. 4,43). Dobra nowina musi dotrzeć do wszystkich narodów, plemion, ludów i języków (Mt. 24,14; 28,19; Obj. 7,9; 14,6; 21,26).
- SPRAWY OSTATECZNE
Wierzymy, że Pan Jeszua przyjdzie powtórnie w sposób widzialny (J. 14,1-3; Dz. 1,9-11; Mt. 24,29-31) i ustanowi na ziemi Tysiącletnie Królestwo w którym będziemy z nim współrządzić (Obj. 20,1-10); że nastąpi zmartwychwstanie i sąd sprawiedliwych i niesprawiedliwych (Obj. 20,4-6.11-15). Ostateczną nagrodą dla człowieka będzie życie wieczne na nowej ziemi (Rzym. 6,22-23; J. 17,3; 1 J. 2,25; Obj. 21,1-3), a ostateczną karą, śmierć wieczna (2 Tes. 1,9; Obj. 20,14). Wierzymy, że z chwilą śmierci człowieka umiera cała istota żyjąca (tzw. dusza) (Ez. 18,4), a nieśmiertelność dostaną tylko osoby zbawione, w dniu zmartwychwstania sprawiedliwych. (Dn. 12,2; J. 5,28-29; Obj. 21,1-8).