Pan Jezus mówił, że grzechy przeciwko Duchowi Świętemu nie będą odpuszczone. O jakie konkretnie grzechy chodzi?
Najpierw należy powiedzieć, czym ten grzech nie jest. Biblia mówi, że ,,grzech jest przestępstwem zakonu [prawa]” (1J 3,4) i każdy grzech jest skierowany nie tylko przeciwko konkretnym ludziom, ale również przeciwko Bogu i Jego zamiarom. Mimo to grzech przeciwko Duchowi Świętemu, który w swej istocie jest grzechem nieprzebaczalnym, nie jest jakimś pojedynczym wykroczeniem, ale świadomą i wrogą postawą wobec Boga i jego dzieła, czego następstwem będą też i inne grzechy.
Aby lepiej zrozumieć znaczenie grzechu (bluźnierstwa) przeciwko Duchowi Świętemu, należy przede wszystkim zwrócić uwagę na okoliczności, w jakich padło ostrzeżenie przed tym grzechem. Jak podają Ewangelie, zostało ono skierowane do faryzeuszy, którzy widząc oczywiste cuda, potwierdzające mesjańską godność Jezusa (Mt 11,2-6; 16,1-4; J 3,2), a nie chcąc zmienić doń swojego stosunku, zarzucili mu, że nie wygania on demonów mocą Bożą, lecz mocą Belzebuba, tj. samego diabła (por. Mt 12,24; Mk 3,28-30; Łk 12,10). A zatem grzech faryzeuszy przeciwko Duchowi Świętemu polegał po pierwsze – na umyślnym i uporczywym odrzucaniu Ewangelii, mimo jasnego jej przedstawienia (Mk 1,14-15; Łk 4,18); po drugie – na przypisywaniu dziełu Bożemu, które reprezentował Jezus, że jest ono dziełem samego Szatana.
Według Biblii, grzech nieprzebaczalny polega więc na świadomej i wrogiej postawie wobec Boga i Jego Słowa. Proces ten rozpoczyna się począwszy od tłumienia Bożego wpływu (1Tes 5,19), poprzez zasmucenie Ducha Świętego (Ef 4,30), zatwardziałość serca na Boże Słowo (Hbr 3,7-8.13), niewiarę (J 8,24; 16,8-9), sprzeciwianie się woli Bożej (Dz 7,51), a kończy na jawnym szyderstwie z wszelkich świętości (2P 3,3) i sprowadzaniu innych z drogi prawdy.
List do Hebrajczyków powiada: ,,Bo jeśli otrzymawszy poznanie prawdy, rozmyślnie grzeszymy, nie ma już dla nas ofiary za grzech” (10,26 por. 6,4-6).
A zatem Biblia przestrzega przed bluźnierstwem: ,,Kto bluźni imieniu Pana [Jahwe], poniesie śmierć” (Kpł 24,16). Świadome więc występowanie przeciwko Bogu, Jego woli, dziełu zbawienia, zniesławianie Go, rzucanie oszczerstw, a także przypisywanie sobie słowem lub czynem cech Boskich (Mk 2,7; Mt 23,9), przy jednoczesnym nazywaniu zła dobrem, a dobra złem (Iz 5,20), jest wyrazem nie tylko złej woli, ale również jawną demonstracją wrogości człowieka wobec Boga. Taka zaś postawa jednoznacznie świadczy o tym, że tego pokroju człowiek nie tylko nie chce żyć inaczej, ale również nie oczekuje i nie szuka przebaczenia, i dlatego też nie może go dostąpić. To jest grzech przeciwko Duchowi Świętemu, czyli przeciwko samemu Bogu!